Yalnızsan Yanlışsın

Yalnızsan,
Hatayı kendinde arama vaktin gelmiştir,
İkiye ayırmıyorum; haklısın haksızsın...
Tek bilinen; herkesin hissedemediği,
Fakat senin aklından bir an olsun çıkmayan yalnızlığın...
Eleştiriyi sevmem deme,
Otur bir köşeye, uzaktan da olsa dinle...
Doğrudur, çoğuna iyiliğin fazlasıyla dokunmuştur,
Yılmak mı?
Sen itersen kim ister ki seni?
Vazgeçmeyeceksin...


Her yanlış doğruya daha da yakınlaştırır insanı.
Hatalardan ders aldığı sürece tabi...
Koy sen de bir kadeh kendine,
Ama ellerin avuçlarında yanma derdine...
Yalnızlık her zaman son değildir,
En güzelin başlangıcı da yalnızlık sayesindedir.
Neyse,
Sadece üzenleri değil,
Mutlu edenleri de buruştur at alevlerin arasına...
Kendine soracağın soru belli;
Ben nerede hata yaptım?
Kimin ahını aldım, kime gereksiz taptım...


Yalnızlığına ağlayacağına,
Kaldır kafanı bak etrafına,
İnsanlar nasıl da mutlu,
Eksiğim yok diyorsan,
Aynanın önüne geç, yüzleş
Asla bakma onun bunun lafına...
Yalnızsan,
Yanlışsın.
Felsefeyi not et bir kenara...