7 Şubat 2010 Pazar

Yine bir Pazar sabahı...

Salonun her bir köşesinde Power FM çalarken daldım gittim yine uzaklara. Olmak istediğim yer, yanımda var olmasını istediğim insanlar değildi bugün aklıma takılanlar. Ben kimdim ve kim olmak istiyordum?

Aşmak istemediğim duvarlarım var aslında. Doğrunun yanlışın ne olduğunu hiç anlayamayacağım şu hayatta, son günüme kadar bildiğimi okuyacağıma eminim. Yaşadıklarım anlattıklarımın bir kopyası olmadı her zaman. Kendi içimde bile ters düşerken insanlara tamamen dürüst olmamın imkanı var mı?

Hepimizin kendi içimizde saklı bir özelimiz vardır. Ne kadar paylaşımcı olursak olalım, ağzımız ne kadar gevşek olursa olsun bazıları dökülmez dilden. Yadırganmaktan korkarız belki de tepkileri yadırgamaktan. En yakınımız bile tamamen bilmez aslında bizi. Hayattan ne beklediğimiz iliklerimizdedir ama belli edemeyiz bazen...

Yeri gelir sıradan bir adamın mutluluğu, çok değerli bir kadının hüznü oluruz. Çıkarız benliğimizden belki de kim bilir. Bir kahkaha kaynağı olmak tercihtir genelde. Benim de tercihim bu yönde fakat bazı sorular da aklımı kemiriyor dönem dönem. Sevinmesini sağladığım kişi bunu hak ediyor mu? Hak edip hak etmemesi çok önemli bir konu mu yoksa üzerinde bile durulmamalı mı? Bilemiyorum.

Kararsızlıklar denizi resmen, dengesizlikler çorbası, tercih meselesi. Karakter farklılıkları. İçinden çıkılmaz hale gelen soru işaretlerim var.

Bakıyorum fakat görebildiğime emin değilim, gözlerime mi perde iniyor yoksa gerçekten sis mi var? Şeffaf olun abi gösterin kendinizi. Kendimi tanıyamıyorken bir de sizlerle uğraştırmayın beni.

Camdan süzülen damlaları kalbimde hissediyorum, taşıdığım bu kalp şu an bana mı ait bunu bile bilmiyorum. Her bildiğim aslında bir bilinmeyen. Havalanmış, inememiş, havada kalmış.

Gözlerime bakıp tanıyın beni, tepkilerimi boşverin, her seferinde değişkenlik gösterebilirler. Hareketler sabit değildir, tutarlı değiliz hiçbirimiz. Fakat gözlerdeki içtenlik, göz bebeklerimizdeki derinlik değişmez kolay kolay, dediğim gibi beni gözlerimden tanıyın, değişmesi mümkün olan kelimelerimden, düşüncelerimden değil...

2 yorum:

  1. evet bir göz vardır istediğini görür ve bil dil vardır işine geleni anlatır bi el vardır herkese uzanmaz bi beyin vardır herşeyi düşünüp aksettirmez ve bir kişilik vardır kendini tanımadan başkasını tam tanıyamaz ve bir kalp vardır doğrusunu bulana kadar kendini kaptırmaz

    YanıtlaSil
  2. yazan acımamış
    çektiren acır mı
    kime uzandıysa
    boş kaldı elim
    bir nefes uğruna çektiğim ızdırap
    nerelerde kaldı ümidim benim

    YanıtlaSil