28 Haziran 2010 Pazartesi

Bulaşıcı gülücük...

   Meraklı gözlerden uzaklaşmaya çalıştıkça onlar bulur bizleri.. Kendi köşeme çekilip yaşayacağım demek işe yaramaz bazen.. İnsanlar vardır bizleri merak eden. Belki sadece dedikodu amacı ile belki de önemsedikleri için. Bazıları biz gülümsedikçe gülümser, gözlerimizdeki ışıltı onlara neşe verir. Bazıları ise bizim üzülmemizi beklerler zafer çığlıkları için. Bir kenarda zor anımızı beklemektedirler...
   İpleri elden bırakmamak lazım. Ben kendi hayatıma bakarım derken sırttan bıçak yememek için siper almayı bilmek lazım...
   Mutlu olduğumda hep güldü benim gözlerim, hatta utandığımda ve sustuğumda da. İçtenlikti beni ön plana çıkaran, duvarlarım vardı belki ama kötü niyetli olmadığım belliydi her zaman...
   Meraklı gözler üzerimdeydi fakat onları uyutup istediğim gibi yaşamayı bildim, kendimi bilerek yaşamayı da bildim elbette...
   Gülümsemenin en güzel kapıları açtığını öğretti bana hayat. Sinirin, moral bozukluğunun bulaşıcı olduğu bir ortamda mutluluk bulaştırdım insanlara. Peri sopamla dokundum herkese, saçtım iyiliği tanımadıklarıma bile. Ulu orta yaşasanız da, köşenizde yaşlansanız da mutlu edin insanları, mutlu olmayı zor sananları...

4 yorum:

  1. cidden insanlara pozitif bir enerji veriyon canım... ellerine gçnlüne sağlıkkk

    YanıtlaSil
  2. bayıldımmm eline yüreğine sağlık canım benim her zaman gülümse hayata olur mu ?:)

    YanıtlaSil
  3. Eee miRacle olmak kolay değil.Ben senin bulaşıcı gülümsemeni seviyorum hele ablam dediğinde içimden ablan kurban olsun diyorum her seferinde,iyi ki varsın,bulaşıcı gülümsemeni daha çoook kişilere bulaştır canikom,sopanla mutluluk dağıtmaya devam et:)

    YanıtlaSil
  4. Yazıyı okuduktan sonra sanırım biraz daha kendimi sorgulamam gerekecek

    YanıtlaSil