Yapamadım. 
Daha fazla karşı koyamadım hatalarıma. 
Kabullenmem lazımdı artık, bir dur demem lazımdı.
Görmemezlikten geldim,
Herkes yapıyor dedim uzun süre..
Hatadır, yapılmak için vardır dedim...
Herkes olmadığımı anlayınca değişti düşüncelerim.
Ben; beni üzenlerden değildim,
Parçalayıp üzerine basabilenlerden hiç değildim...
Tek tek koydum önüme yanlışları,
Her biriyle yüzleştim neredeyse.
Artılarımı koyup övünmeyi de bildim tabi...
Ardından karar zamanı geldi,
Ya diğerleri gibi olacaktım 
Ya da olmam gerektiği, bana yakıştığı gibi...
İnsan düşündükçe, derinine indikçe buluyor doğruları.
Bazen ağır sözler işitmek gerekiyor.
Ben bu olamam dese de, o oluveriyor işte..
Yakıştıramasa da kaçamıyor bazen hatalardan.
Farklı karakterlere bürünebiliyor...
Önemli olanın maskesiz en duru hali ile kendisi olduğunu geç fark edebiliyor...