Veda...

Gidiyorum bu şehirden, gözlerim dolu dolu. Neredeyse her sokağına bir anımı serptim ve gidiyorum. Yaşadıklarından pişmanlık duyabilecek bir yapıya sahip olmadığımdan gururla terk ediyorum buraları. Her dakikası için 'iyi ki' diyebileceğim 6 senelik üniversite hayatım sona eriyor.
Soğuktur, ayazdır, sakindir, evet memur şehridir Ankara. Fakat hüznünüze ortak olabilecek bir özelliği vardır, her mevsiminde gözleri dolu doludur. Alıştırır kendine, vazgeçmek zor gelir.
Bu şehir öğretti bana yalnızlığı, bu şehir öğretti her korkuda anne denmeyeceğini. Kendi kendime yapabileceklerimi gösterdi bana senelerce.
'Üniversite yılları en güzel yılların doya doya yaşa' tavsiyeleri ile geçti yıllar. Şükredilmesi gereken yıllardı benim için, aşklarım dostlarım arkadaşlarım hepsi farklı hayatları tatmama neden oldular. En güzel anıları yaşattılar...
Tüm dostlarım gibi ben de üzülüyorum gideceğim için fakat burada bitmeyeceğini de biliyorum, hayatı öğrenmem için güzel basamaklardı bu seneler, bundan sonra çok daha güçlü, çok daha başarılı bir birey olarak sevdiklerimle yaşlanacağıma inanıyorum...
Beni kıran eski dost, beni üzen eski sevgili dahil olmak üzere bu yıllarımda yanımda olan insanlara çok teşekkür ediyorum.
Ben bu şehrin tadını unutamam, bu şehir de beni İstanbul'a yollayıp adımı unutamaz, biliyorum. Daha nice aşk dolu dakikalara, daha nice hoş sohbetlere, daha nice içkili eğlencelere, hep geleceğim Ankara.
Ben yokkken dikkat et kendine...
İyi bak kendine, iyi bak sevdiklerime...