5 Kasım 2010 Cuma

Ertelenen Hisler

Hayat kargaşasında önümüze çıkan mutluluğu nasıl doya doya yaşıyorsak üzüntüye de aynı hevesle doymalıyız. Ertelenen mutluluk nasıl sonunda yerini üzüntüye bırakıyorsa, düşünüldüğünde üzecek olanlar birikirse büyük yıkım yaşatabilir insana. Kim istemez ki gülümsemeyi, kahkahalar atmayı... Fakat bir de tersi vardır bunun, yeri gelir üzüntüyü de yaşamalıdır insan. Hem de tam zamanında yaşamalı, görmemezlikten gelmemelidir. Bardağını tamamen dolmadan boşaltmalı, taşmalara izni olmamalıdır.
Pesimistliğimden değil realistliğimdendir bu düşüncelerim. Hayatı nasıl ertelememek gerekiyorsa, planları ileri atmamak gerekiyor, sorumlulukları bilmek gerekiyorsa hisleri de ertelememek gerekir. Gözden akan yaşın bir kıymeti vardır, bazen katıla katıla gülerken bazen hüzünlü bir anda çıkıverir ortaya. Hayattır bu, her hissi yaşatır insana.
Mutlu olanı kıskanmayacaksın, üzülene acımayacaksın bileceksin ki gün gelecek sen de bir benzerini yaşayacaksın...

1 yorum:

  1. Uyumalıydım ve uyandığımda hırsla doğan bir güneş bulmalıydım bu şehirde.

    YanıtlaSil