Peki Ya Saygı?

'Saygı; değeri, üstünlüğü, yaşlılığı, yararlılığı, kutsallığı dolayısıyla bir kimseye, bir şeye karşı dikkatli, özenli, ölçülü davranmaya sebep olan sevgi duygusudur.'

Değinmek istediğim nokta; arada sevgi olan karşılıklı ilişkilerde saygısızlığın yaşattığı sıkıntılar. Saygı ilk önce bir sevgi duygusu ise saygısızlık eden kişinin karşısındakini yeteri kadar sevmediği düşünülmelidir. Aradaki problem her ne olursa olsun saygısızlığa lüzum yoktur, tatlı dille halledilemeyecek hiçbir problem yoktur. Bunu hak etti diyerek karşısındakine hakaretler yağdıran insanın ilk önce kendisine dönüp bakması gerekir, o hakaretler ağızdan çıkabiliyorsa 'saygısız' sıfatına layık olduğunu düşünmelidir kişi.

Bir ilişkide sevdiğini üzmek, yıkmak, sinirlendirmek için şaka yollu terbiyesizlik yapan insanın sevgisine ne kadar inanmak gerekir bilemiyorum. Bir hissiyat varsa ortada, dikkatli, özenli, ölçülü davranmak gerekmez mi? Gemileri yakmak bu kadar kolay mıdır aşkta? Dilini tutması gerekmez mi seven insanın?

Öyle bir devirde yaşıyoruz ki, insanlar en yakın arkadaşlarının annelerine küfrediyor, bunun üzerine karşılıklı gülüşüp sohbete devam edebiliyorlar. Ayrıyeten arkadaşın şahsına edilen küfürlerin bini bin para zaten. Ağız bozmak ayıplanmıyor artık, yeri geliyor alkış alıyor.

Bunun doğru olduğunu düşünenler de hayatlarını bu tarzda yaşamaya devam ediyor. Yaş ilerlediğinde ve bir yuva kurulduğunda eşe küfür etmek normal görülebiliyor, karşıdan cevap mı geldi şlak! bir tokat iniyor. Hayat zindan oluyor...

Saygısızlığın başladığı her ilişkide ya taraflar kendilerine çeki düzen vermeli ya da yollarını ayırmalıdırlar. O şekilde devam ettiklerinde iki tarafın gördüğü zararın bir telafisi olmayacaktır.

Saygı, sevginin bulunduğu her ortamda var olmalıdır. Sevgi, saygısız büyüyemeyen hatta solan bir çiçek gibidir.