Her insan özler hayatındaki bazı kesitleri, yitirilmiştir artık özlenen. Ya çok uzaktadır ya da uzanıp tutulamayan yakınlıkta... Kimisi toprak kokan memleketini, kimisi can dostu köpeğini, kimisi ise hayatında önemli yere sahip eski bir tanıdığını.
Her zerresi anılarla dolu özlem, hepimizin kapısını çalar dönem dönem. Tutar kolumuzdan götürür geçmişe, derin düşüncelere. İyi ki dedirttiği gibi keşke de dedirtir adama.
Her daim gelmez belki akla, fakat girdi mi çıkmak bilmez. Akıldan silinmez, üstü çizilmez. Dalgalar yükseldikçe kaybolur, dize inince yine o seni bulur.
Her ona benzeyen ile dalarız uzaklara, boş baktığımız sanılır, öyle düşünen yanılır. Ufukta yine ona rastlanır.
Her ne kadar yara aldıysak da görmez gönül gözü, gururun sesi çıkmaz işin özü. Hak eder, etmez kimse bilmez. Önemli olan her ne olursa olsun özleyebilmektir der günün sözü...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder